23 Αυγούστου 2017
Μου
αρέσει το καλό κρασί, δε λέω. Δεν είμαι όμως από αυτούς, που κυνηγάνε την
εμπειρία της επίσκεψης οινοποιείων και της δοκιμής κρασιών. Πριν κάμποσα
χρόνια, με μια ομάδα μαθητών μου κάναμε ένα πρόγραμμα για το κρασί και
επισκεφτήκαμε κάποιο οινοποιείο στην Μαντίνεια (http://disaki.blogspot.gr/2011/11/blog-post_02.html).
Η εμπειρία εκείνη δεν με τράβηξε ιδιαίτερα. Με λίγα λόγια, ο «οινικός τουρισμός»
ήταν μια άγνωστη έννοια για μένα. Όλα αυτά μέχρι πριν τρία χρόνια, όταν με τους
φίλους μας Werner και τη γυναίκα του Anita,
οργανώσαμε μια τριήμερη εκδρομή στα Καλάβρυτα και τις γύρω περιοχές (http://disaki.blogspot.gr/2016/12/blog-post.html),
εντάσσοντας σε αυτό και μια επίσκεψη σε ένα πολύ καλό οινοποιείο στο Άνω Διακοφτό.
(http://disaki.blogspot.gr/2014/08/blog-post_22.html)
Οι Ελβετοί φίλοι μας είναι λάτρεις του καλού κρασιού και κάνουν συχνά
επισκέψεις σε μικρά και μεγάλα οινοποιεία διαφόρων Ευρωπαϊκών χωρών. Γνωρίζοντάς
το, σκέφτηκα να ψάξω να βρω ένα οινοποιείο εκεί στα ορεινά της Πελοποννήσου. Ενθουσιάστηκαν
με την επίσκεψη και η χαρά τους εκείνη με έκανε κι εμένα να τη χαρώ. Από τότε
το συζητάμε συχνά και οι εκδρομές που σχεδιάζουμε περιέχουν και κάποια δοκιμή
κρασιών. Μόνο που από το 2014, για διάφορους λόγους, δεν καταφέραμε να κάνουμε
κάποια από τις εκδρομές που είχαμε σχεδιάσει. Φέτος που είμαστε όλο το
καλοκαίρι στην Κάρυστο, σκέφτηκα να ψάξω την Εύβοια. Λίγο ψάξιμο στο ίντερνετ
μου αποκάλυψε πως το δεύτερο σε μέγεθος νησί μας δεν έχει πολλά οινοποιεία,
αλλά περισσότερα από όσα περίμενα. Κάποια από αυτά είναι επισκέψιμα. Η αναπηρία
του Werner, με έκανε να πάρω κάποια τηλέφωνα για να μάθω αν είναι
προσβάσιμα. Έτσι καταλήξαμε σε δύο. Το ένα στην περιοχή του Μύτικα, στην καρδιά
του εύφορου Ληλάντιου Πεδίου, δίπλα στη Χαλκίδα και το άλλο στον Μαλακώντα,
κοντά στην Ερέτρια.
Γύρω
στις 10 το πρωί, ο Werner, η Anita,
η αδερφή του κι ο άντρας της,
ήρθαν από το σπίτι για να ξεκινήσουμε. Ωραία μέρα, χωρίς αέρα και με σχετικά
ήπιες θερμοκρασίες, ότι πρέπει για ένα ευχάριστο ταξίδι. Πρώτη στάση για μια
πρώτη γνωριμία με τα «Δρακόσπιτα» της περιοχής, σε αυτό των Καψάλων, που είναι
πάνω στο δρόμο.
Περασμένες
12 το μεσημέρι, βγήκαμε από τον κεντρικό δρόμο Χαλκίδας-Λέπουρων και στρίψαμε
δεξιά,
μπαίνοντας
σε ένα υπέροχο τόπο.
Σε
λίγο βλέπουμε τους δίδυμους πύργους, ψηλά σε ένα λόφο και πιο δεξιά το κάστρο
των Φύλλων. Μπαίνουμε πια σε ένα λαβύρινθο από δρομάκια, ανάμεσα σε περιβόλια,
αμπελώνες και ελαιώνες.
Το
χαρακτηριστικό στα κτήματα είναι πως τα περισσότερα βρίσκονται χαμηλότερα από
το επίπεδο των δρόμων, από μερικές δεκάδες εκατοστά ως κάποια μέτρα. Τα κτήματα
πήραν αυτή τη μορφή μερικές δεκαετίες πριν, όταν οι ντόπιοι θεώρησαν πιο
συμφέρον να πουλήσουν το χώμα στα παρακείμενα κεραμάδικά, παρά να το
καλλιεργήσουν (!!!!). Έτσι σήμερα βλέπουμε «βυθισμένα» κτήματα και γύρω τους στενά
αναχώματα, στο ύψος του δρόμου. Είδα ελαιώνα, που και η ψηλότερη ελιά ήταν κάτω
μας.
Χαθήκαμε,
ρωτήσαμε και τελικά βρήκαμε το οινοποιείο που ψάχναμε. Πολύ περιποιημένο,
πεντακάθαρο, με ευγενέστατους ιδιοκτήτες, με τρεις ετικέτες κρασιών. Ένα λευκό,
ένα κόκκινο και ένα ημίγλυκο, όλα βιολογικής καλλιέργειας.
Ξεναγηθήκαμε
στους χώρους οινοποίησης,
δοκιμάσαμε
τα κρασιά και φυσικά ψωνίσαμε.
Επόμενο
οινοποιείο αυτό στον Μαλακώντα.
Μεγάλη
μονάδα με περίπου 15 ετικέτες και ευγενέστατους υπαλλήλους
οι
οποίοι μας ξενάγησαν σε όλους τους χώρους
μέχρι
να φτάσουμε στην καλαίσθητη αίθουσα δοκιμής. Δοκιμάσαμε τα περισσότερα,
κοντέψαμε να «σουρώσουμε», ψωνίσαμε κι εδώ και καταλήξαμε στο εστιατόριο με το
εξαιρετικό φαγητό, που βρίσκεται μέσα στους χώρους της επιχείρησης. Φάγαμε,
πίνοντας μόνο νερό και αναψυκτικά και πέρασε η ώρα. Απογευματάκι πια, πήραμε το
δρόμο της επιστροφής. Μια στάση πάνω από το Πόρτο Λάφια για φωτογραφίες των
Πεταλιών (https://disaki.blogspot.gr/2017/08/blog-post_25.html)
και μια πάνω από την Κάρυστο.
Είχε
σουρουπώσει σαν αποχαιρετήσαμε τους φίλους μας. Άλλη μια όμορφη εκδρομή, με
όμορφη παρέα αγαπημένων φίλων, έφτασε στο τέλος της. Και του χρόνου!!
Σχετικές
ιστοσελίδες:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου