Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2012

Δυτική Μακεδονία. Δ΄ Δρόμοι του Εμφυλίου-Επιστροφή!

19-20 Μαΐου 2012
Εκεί που τέλειωσε ο εμφύλιος!
Ήρθε και η τελευταία μέρα του ταξιδιού μας. Η μέρα που θα πηγαίναμε δυτικά. Προς το Γράμμο, το βορειότερο κομμάτι της μοναδικής μας Πίνδου.
Είναι γνωστό πως προς το τέλος του εμφυλίου, ο Εθνικός Στρατός, σιγά-σιγα κατάφερνε να απωθήσει τις δυνάμεις του Δημοκρατικού Στρατού προς τα βόρεια σύνορα μας. Εκεί λοιπόν δόθηκαν και οι μάχες που έδωσαν οριστική λύση στον πόλεμο που διέλυσε τον τόπο, στέλνοντας ένα τεράστιο δυναμικό ανθρώπων, πολλοί των οποίων εξαιρετικά μορφωμένοι, σε αναγκαστική «πολιτική» ξενιτειά, στις Σοσιαλιστικές χώρες των Βαλκανίων αρχικά αλλά και της υπόλοιπης Ευρώπης στη συνέχεια. Αλλά και από την άλλη μεριά έστειλε τεράστιο αριθμό σε αναγκαστική, «οικονομική» αυτή τη φορά ξενιτειά στην αναπτυσσόμενη Γερμανία, στις ΗΠΑ, στην Αυστραλία και σε τόσες άλλες χώρες. Η τεράστια αυτή «αιμορραγία» ήταν η χαριστική βολή στο παιγνίδι της υποτέλειας. Ο πόλεμος εκείνος, πολλαπλά πιο αιματηρός από αυτόν που είχε προηγηθεί, δεν είχε κατά τη γνώμη μου Νικητές και Ηττημένους. Κι ας πανηγύρισαν οι «Εθνικόφρονες». Ένα Ηττημένο είχε, και αυτός ήταν αυτός ο έρμος τόπος! Και μόνο οι ξένοι έτριβαν τα χέρια τους.
Οι καθοριστικές λοιπόν μάχες που σήμαναν και το τέλος του πολέμου δόθηκαν στο Γράμμο και στο Βίτσι. Τι έφταιγαν αυτά τα πανέμορφα βουνά να συνδεθεί το όνομά τους με τόσο αιματηρές μάχες, ντροπή για τον τόπο;

Ξεκινήσαμε με κατεύθυνση προς το Νεστόριο, το κεφαλοχώρι της Δυτικής Καστοριάς και του River Party (!!), που ξεκίνησε από μερικούς νεαρούς το 1978 στις όχθες του Αλιάκμονα, έξω από το χωριό και έγινε με τα χρόνια θεσμός που συγκεντρώνει δεκάδες χιλιάδες άτομα που έρχονται να απολαύσουν μουσικούς σε συναυλίες, να κάνουν δραστηριότητες στο ποτάμι και γενικά να απολαύσουν τη χαλαρή ατμόσφαιρα των ημερών που διαρκεί το Party!
Ο δρόμος κινείται μέσα σε κάμπο με καλλιέργειες. Λίγο πριν φτάσουμε στο Νεστόριο, στρίψαμε δεξιά για το χωριό Αγία Άννα. Ο δρόμος ανηφορίζει και φτάνει σε ένα πολύ μικρό χωριό με λίγα σπίτια και μια μικρή πλατεία. Δεν υπήρχε ψυχή. Και εμείς θέλαμε πληροφορίες για να πάμε στο Μοναστήρι της Τσούκας. Και τώρα; Ξαφνικά βλέπουμε να τρέχει στην ανηφόρα μια νέα γυναίκα. Κάτι έλεγε αλλά ήταν ακόμα μακριά. Όταν πλησίασε καταλάβαμε πως έψαχνε για τσιγάρα. Πόσο άτυχη μπορεί να είσαι κοπέλα μου; Ένα αυτοκίνητο να μπει στο χωριό και οι επιβάτες του να το έχουν κόψει δεκαετίες τώρα; Φυσικά απογοητεύτηκε αλλά μας έδωσε τις πληροφορίες που θέλαμε. Πολύ κοντά στο χωριό, σε ένα πλάτωμα είναι η εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής, του 1924.
Πέτρινος, συντηρημένος ναός, έχει λίγες τοιχογραφίες.. Η εντυπωσιακή εκκλησία της μονής του 13ου αι.  βρίσκεται χαμηλότερα στη ρεματιά, στην οποία και δεν κατεβήκαμε. Απολαύσαμε όμως ένα από τα ομορφότερα θεάματα ακριβώς απέναντι.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...