Παρασκευή 27 Απριλίου 2012

Ισθμός της Κορίνθου. Διαπλέοντας τη διώρυγα!

15 Ιουνίου 2007




Ο ισθμός είναι στενή λωρίδα εδάφους που συνδέει δύο μεγαλύτερες μάζες εδάφους.
Οι ισθμοί είναι από γεωγραφικής άποψης καλές θέσεις για να κατασκευαστούν κανάλια. (Wikipedia)

Στις μέρες μας συνηθίζουμε ΟΛΟΙ, όταν λέμε Ισθμός της Κορίνθου να εννοούμε τη διώρυγα. Το κανάλι.
Η διώρυγα εγκαινιάστηκε στις 25 Ιουλίου του 1893. Υπήρξε ένα κατασκευαστικό όνειρο - πρόκληση που κράτησε 2.300 χρόνια. Έχει μήκος 6343 μέτρα και από πάνω της περνούν οδικές και σιδηροδρομικές γέφυρες, παλιές και νέες. Στα δύο άκρα της έχει δύο βυθιζόμενες γέφυρες.

 
(2 Ιανουαρίου 2005)
Όταν αυτές βυθίζονται, οι επιβάτες των αυτοκινήτων που περιμένουν, συνήθως κατεβαίνουν, χαζεύοντας το θέαμα,

 (2 Ιανουαρίου 2005)
ιδίως όταν η γέφυρα ανεβαίνει και διάφορα μικρά ψαράκια σπαρταρούν στην επιφάνειά της (!!). Φυσικά η γέφυρες αυτές βυθίζονται όταν πρόκειται να περάσει πλοίο. Το θέαμα της διέλευσης των πλοίων είναι κι αυτό εντυπωσιακό, ειδικά αν πρόκειται για μεγάλο.
(2 Ιανουαρίου 2005)
Η εικόνα του γίγαντα που το σέρνει ένα πολύ μικρότερο ρυμουλκό, έχει πραγματικά ενδιαφέρον!!

Πάνε 5 χρόνια από τον Ιούνιο του 2007, που είχα την ευκαιρία να βιώσω μια ξεχωριστή εμπειρία. Εκείνη τη χρονιά στο σχολείο δούλευα με μια συνάδελφο ένα πρόγραμμα σχετικά με τα φρούτα και τη διατροφή μας. Τα μαθήματα είχαν τελειώσει και μαζί τους και το πρόγραμμα. Είχαμε όμως αποφασίσει, καιρό πριν, μετά τις εξετάσεις του Ιουνίου να πάμε επίσκεψη σε κάποιο εργοστάσιο επεξεργασίας φρούτων στην Αχαΐα και σαν «δωράκι», στην επιστροφή, μια βόλτα με καραβάκι μέσα στη διώρυγα του Ισθμού της Κορίνθου. Τα παιδιά της ομάδας το περίμεναν πως και πως. Για να πω την αλήθεια εγώ μάλλον το περίμενα με μεγαλύτερη ανυπομονησία.
Πόσες φορές δεν έχω περάσει από τη γέφυρα πάνω από το κανάλι; Και από την παλιά και από τη νέα. Και πόσες φορές άραγε δε στάθηκα στην πεζογέφυρα χαζεύοντας κάτω από τα πόδια μου τα γαλάζια νερά και τα σχεδόν κάθετα βράχια του μεγάλου αυτού ανθρώπινου επιτεύγματος; Αν πω αμέτρητες δεν θάναι μεγάλο ψέμα. Το να κοιτάς όμως όλες αυτές τις εικόνες αντίστροφα, από την επιφάνεια του νερού προς τα πάνω ήταν μια πρόκληση. Ήρθε λοιπόν η ώρα για την πραγματοποίησή της.
Φτάσαμε στο λιμανάκι που βρίσκεται σχεδόν στην έξοδο του καναλιού στο Σαρωνικό, στην περιοχή των Ισθμίων. Το καραβάκι Canal Vista, της εταιρείας του ισθμού; ήταν εκεί και μας περίμενε. Ο διάπλους πραγματοποιείται από τα Ίσθμια προς την Ποσειδωνία, στα δυτικά, και επιστροφή. Ανάλογα πως είναι ο καιρός το πλοίο βγαίνει στο Κορινθιακό ή στον Σαρωνικό για μια μικρή βόλτα. Το ταξίδι διαρκεί περίπου μία ώρα και 15 λεπτά. Υπάρχουν και άλλες εταιρείες που ξεκινούν από το Λουτράκι.
Ανεβήκαμε και κάτσαμε στο κατάστρωμα, όπου υπήρχαν και αρκετοί ξένοι, κυρίως Πολωνοί. Τους είχε φέρει κάποιο πρακτορείο. Ξέροντας ότι μετά από λίγες μέρες θα πήγαινα στη χώρα τους (ήταν το 2ο από τα 3 ταξίδια στην Πολωνία που έκανα εκείνα τα  χρόνια), φρόντισα να πάρω κάποιες πληροφορίες όσο περιμέναμε να ξεκινήσει το μικρό μας ταξίδι.
Η θάλασσα ήταν λάδι και η ζέστη στα μέσα του Ιούνη αρκετή. Ξεκινάμε με κατεύθυνση δυτικά.
Το χρώμα των νερών είναι ένα απίθανο σμαραγδί σε πολλές αποχρώσεις. Πότε πιο σκούρο, πότε πιο ανοικτό.
Τα βράχια σχεδόν κάθετα υψώνονται γύρω στα 50 μέτρα πάνω από το κεφάλι μας. Σε κάποια σημεία είναι διαβρωμένα, ενώ σε πολλά έχουν φυτρώσει διάφοροι θάμνοι και πεύκα. Περάσαμε κάτω από τις γέφυρες. «Μικροσκοπικά ανθρωπάκια» πάνω στην πεζογέφυρα, δίπλα στην παλιά οδική, σκύβουν και μας χαζεύουν. Πλάκα έχει να βρίσκεσαι στη θέση αυτών που έχεις κοιτάξει και «ζηλέψει» τόσες φορές! Κάτω από τη γέφυρα είναι στημένες οι εγκαταστάσεις της εταιρείας που πραγματοποιεί πτώσεις bungee jumping.
Φτάσαμε στη δυτική άκρη και κάνοντας μια στροφή στον προλιμένα, μιας και στον Κορινθιακό είχε αεράκι, πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Φτάνοντας στα Ίσθμια, βγήκαμε στον Σαρωνικό όπου κάναμε μια βολτίτσα για 15 περίπου λεπτά και γυρίσαμε στο λιμανάκι της αναχώρησής μας, τέλος μιας μοναδικής εμπειρίας και αρχή αυτής εδώ της ιστορίας.


Παρατήρηση: Τις φωτογραφίες Νο 2,3 και 4 τράβηξα τη δεύτερη μέρα του 2005, όταν γυρνώντας από την Πάτρα, κάναμε μια μικρή στάση στα Ίσθμια. Η μέρα ήταν μια από εκείνες τις θαυμάσιες μέρες του Ιανουαρίου που το φως και τα χρώματα είναι στις δόξες τους!




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...