Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

Στον Καστανόλογγο της Όχης!!

30 Οκτωβρίου 2011

30 Οκτωβρίου και ο βοριάς λυσσομανάει. Έλα όμως που πριν φύγω από την Κάρυστο θέλω να πάω να δω τα φθινοπωρινά χρώματα του μοναδικού δάσους καστανιάς της Νότιας Εύβοιας στη νοτιοανατολική πλευρά του βουνού Όχη. Και μιας και βρήκα και παρέα δεν κρατιόμουνα με τίποτα. 23 χιλιόμετρα σε αρκετά καλό δρόμο και φτάσαμε. Όταν κατεβήκαμε αναρωτηθήκαμε τι πάμε να κάνουμε. Βοριάς να σε πετάει κάτω και ψοφόκρυο. Αλλά φυσικά δεν μας κρατάει τίποτα. Τα χρώματα του δάσους είναι μοναδικά. Παίρνουμε τα σακίδια και τη φωτογραφική μηχανή και ξεκινάμε. Τρεχούμενα νερά, κίτρινα φύλλα, ένα ξέφωτο με μια στάνη που παραπέμπει σε άλλες εποχές. και ένα "φρύδι" από όπου η θέα προς τις ανατολικές ακτές και τον Καβοντόρο είναι ανεπανάληπτη. Έξω από τη στάνη βρήκαμε λίγο "στρογέρα" όπως λένε οι ντόπιοι, δηλ. απάγκιο και καταφέραμε και ψήσαμε το καφεδάκι μας. Γέμισαν τα μάτια και η ψυχή μας χρώματα που συμπληρώθηκαν όταν κατεβαίναμε με το υπέροχο ηλιοβασίλεμα και εικόνες μοναδικές. Λίγες από τις εικόνες αυτές "συνέλαβε" ο φακός της μηχανής μου και κάποιες από αυτές παρουσιάζω εδώ!!













 Περισσότερες φωτογραφίες  https://picasaweb.google.com/113519638873206463457/ChestnutForestInSouthEvia30102011









 











































































































































































Στην καρδιά της Ρούμελης!!!

10-11 Απριλίου 2007

Αρχές Απρίλη του 2007 και μόλις δύο μέρες μετά το Πάσχα, λέμε με τη γυναίκα μου να πάμε για ένα διήμερο στη Φωκίδα. Στην καρδιά της Ρούμελης, εκεί που φτιάχνουνε νόστιμες ελιές και ωραίο λάδι και μας στέλνουνε και δροσερό νερό να ξεδιψάσουμε! Αν και σε κάποια από αυτά τα μέρη έχουμε πάει και παλιότερα, ήταν ευκαιρία να πάμε και πάλι να δούμε και κάποια που δεν τα ξέραμε.

Τρίτη 10 Απριλίου

Ξεκινήσαμε νωρίς το μεσημεράκι και ακολουθώντας την κλασσική διαδρομή από Εθνική Αθήνας-Λαμίας, Θήβα, Λειβαδιά και Δελφούς, φτάνουμε στην παραθαλάσσια Ιτέα έχοντας διασχίσει τον μοναδικό ελαιώνα της Άμφισσας, έναν από τους μεγαλύτερους της χώρας μας, με τις υπέροχες υπεραιωνόβιες ελιές. Η πόλη είναι το επίνειο της Άμφισσας και ιδρύθηκε το 1830. Έχει πολύ καλή ρυμοτομία και όμορφες πλατείες και κτίρια του 19ου αι.
Κάτσαμε να φάμε στο λιμάνι απολαμβάνοντας τη θάλασσα και μετά πήγαμε στο. ξενοδοχείο όπου είχαμε κλείσει δωμάτιο. Αν και δεν ήταν παραθαλάσσιο, από το παράθυρο είχαμε πανοραμική άποψη του Κρισσαίου κόλπου και αυτή ήταν μια εικόνα που μας άρεσε πολύ. Αφήσαμε τα πράγματά μας και ξεκινήσαμε να πάμε για απογευματινή βόλτα στην πόλη της Άμφισσας.
«Στα Σάλωνα σφάζουν αρνιά…….». Έτσι ξεκινάει το γνωστό δημοτικό τραγούδι. Άμφισσα, τα ηρωικά Σάλωνα, η πρωτεύουσα του νομού Φωκίδας. Χτισμένη αμφιθεατρικά στους πρόποδες της Γκιώνας βρίσκεται εκεί από τα αρχαία χρόνια. Καταστράφηκε πολλές φορές και τη σημερινή της μορφή την απέκτησε μετά τη δημιουργία του Ελληνικού κράτους. Όμορφες πλατείες, νεοκλασικά αρχοντικά, αλλά και λαϊκά σπίτια και εκκλησίες με σπουδαιότερη τη Μητρόπολη της Ευαγγελίστριας. Δίπλα στη Μητρόπολη βρίσκονται τα ερείπια παλαιοχριστιανικού βαπτιστηρίου με εξαιρετικό ψηφιδωτό δάπεδο που έχει αποκατασταθεί. Πραγματικά η βόλτα στο κέντρο της πόλης είναι πολύ ευχάριστη. Πάνω από την πόλη δεσπόζει το Κάστρο των Σαλώνων ή Κάστρο της Ωριάς. Η θέα από εκεί πάνω προς την πόλη και τον κάμπο είναι μοναδική.

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

Κορινθία, μικρή εξόρμηση στα ορεινά και όχι μόνο

25 Μαρτίου 2008

Το τετραήμερο (!!!) της 25ης Μαρτίου πήγαμε σε φίλους στην Πάτρα! Βόλτες, φίλοι, ρεμπετάδικα κ.λ.π.
Την Τρίτη 25 Μαρτίου πολύ πρωί φύγαμε από την Πάτρα με πολλή βροχή. Θα πηγαίναμε πρώτα ορεινή Κορινθία και το απογευματάκι Αθήνα. Ο καιρός έμελλε να μας δείξει όλα του τα πρόσωπα εκείνη τη μέρα. Στο δρόμο η βροχή εναλλάσσονταν συνεχώς με ήλιο, λίγο εκνευριστικό κυρίως γιατί γυάλιζε πολύ ενοχλητικά ο δρόμος. Στο Κιάτο στρίψαμε δεξιά και μετά από περίπου 40 λεπτά ημιορεινής διαδρομής φτάσαμε με σχετικά καλό καιρό
στο χωριό Στυμφαλία.

Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2011

Άγιος Βασίλειος Βοιωτίας

17 Απριλίου 2010 

- Που θα πάμε αύριο;
- Κάπου ήσυχα για ψαράκι.
- Για πού λες;
- Πάμε προς παραλίες Βοιωτίας;
- Θα ψάξω. Τηλεφωνιόμαστε αύριο.

Στην Ψάθα για ψαράκι, στα Βίλια για καφέ!!

13 Μαρτίου 2010
-   Καλημέρα! Τι κάνετε;
-   Καλημέρα! Καλά!
-   Έχετε κανονίσει κάτι για σήμερα;
-   Όχι. Σκέφτεσαι κάτι;
-   Πάμε το μεσημέρι για ψάρι;
-   Πάμε! Έχεις κάτι στο μυαλό σου;
-   Όχι. Εσύ τι λες;
-   Προς Αλεποχώρι μεριά;
-   Αλεποχώρι, Ψάθα, Πόρτο Γερμενό. Καλή ιδέα! Που από όλα;
-   Ελάτε από εδώ και βλέπουμε.
-   Κατά τις 12.00-12.30 καλά είναι;
-   Εντάξει. Σας περιμένουμε.
-   Τα λέμε το μεσημέρι.

Γύρω στις 12.30 είμαστε κάτω από το σπίτι του Χρήστου και της Μίνας.
-   Άνοιξε να σου φέρω το τυρί που έφερα από την Κάρυστο.
-   Έλα, ανέβα.
Δίνω στη Μίνα το τυρί και κατεβαίνουμε. Παρκάρω και όλοι μαζί με το αυτοκίνητο του Χρήστου ξεκινάμε.
-   Που πάμε τελικά;
-   Πάμε για Ψάθα;
-   Έγινε.
Εθνική προς Πειραιά (Σάββατο και η κίνηση δεν είναι πολύ αυξημένη), Καβάλας και Εθνική προς Κόρινθο. Στρίβουμε δεξιά στην παλιά Εθνική προς Θήβα. Ο δρόμος στενός και η παραμικρή κίνηση φαίνεται. Ευτυχώς τα περισσότερα αυτοκίνητα και κυρίως τα φορτηγά σύντομα στρίβουν. Σε λίγο ο δρόμος αρχίζει και ανηφορίζει και το τοπίο πρασινίζει. Ο δρόμος έχει αρκετές στροφές,. είναι και αυτοί οι  παλαβοί που κάνουν «απίθανες» προσπεράσεις σε στροφές χωρίς ορατότητα (δικαιολογημένα τα πολλά εικονοστάσια) και θέλει προσοχή. Το πράσινο όμως έχει φουντώσει και σε αποζημιώνει. Είναι και η εποχή που ευνοεί εξορμήσεις σε αυτές τις περιοχές που τα καλοκαιρινά Σαββατοκύριακα γίνεται το αδιαχώρητο.

Φωτοστιγμές από τη Νότια Εύβοια


Κουρκουμπίνες να γλύφεις τα δάχτυλά σου!!!!!

29 Μαΐου 2010


- Τι θάλεγες να πάμε για φαΐ στον Αγ. Δημήτρη;
- Ωραία ιδέα!   
Σε λίγο  το καράβι μπήκε στο λιμάνι του Μαρμαρίου. Κόντευε μία το μεσημέρι. Βγήκαμε και αντί να πάμε ΝΑ προς Κάρυστο πήραμε αντίθετη κατεύθυνση  προς τα ΒΑ. Για πιο γραφική  διαδρομή προτιμήσαμε τους “Γιατρούς”. Πράσινο, πολύ πράσινο μέχρι πάνω στο γήπεδο. Συναντήσαμε το δρόμο που ανεβαίνει από Μαρμάρι (τον “κανονικό”) και στρίψαμε αριστερά. Είμαστε πια στο οροπέδιο πάνω από το λιμάνι. Φτάνουμε στη διασταύρωση με το δρόμο που κατεβαίνει από Χαλκίδα για Κάρυστο και περνάμε απέναντι.

Σαββατιάτικη βόλτα στο Ληλάντιο!!!

9 Οκτωβρίου 2010


Είναι 720 χρόνια πριν από τη γέννηση του Χριστού. Η κλαγγή των όπλων που χτυπιούνται με λύσσα, οι ιαχές των πολεμιστών και τα βογκητά των τραυματισμένων και των μελλοθάνατων γεμίζουν τον αέρα. Η μάχη φαίνεται πως είναι σφοδρή και με πολλά θύματα. Και γι αυτό έμεινε στην ιστορία. Η νίκη γέρνει τελικά προς το μέρος της σημερινής πρωτεύουσας του τόπου.
Οι δυο γειτόνισσες συνδέονται με «δυνατή» λυκοφιλία!! Πότε αγκαζέ ξεκινούν να φτιάξουν αποικίες σε τόπους μακρινούς και πότε σφάζονται για τον κάμπο που τις χωρίζει.. Οι γειτόνισσες πόλεις είναι η Χαλκίδα και η Ερέτρεια. Και ανάμεσά τους το Ληλάντιο Πεδίο. Η μικρή κοιλάδα που διαρρέει ο Λήλας ποταμός στην πορεία του από τη Δίρφη μέχρι τον Νότιο Ευβοϊκό

2730 χρόνια μετά τη σπουδαία εκείνη μάχη και αν και ήμαστε ακόμα στις αρχές του Οκτώβρη, ο καιρός έβαλε για λίγο τα χειμωνιάτικά του. Όχι βέβαια τα βαριά χειμωνιάτικα.
Δεύτερο Σάββατο του Οκτωβρίου και έχοντας περάσει τρεις εβδομάδες με πολύ δουλειά και μεγάλη κούραση για την αντιμετώπιση του τέρατος που λέγεται Ευρωπαϊκή (!!) γραφειοκρατία, έχουμε αποφασίσει να πάμε μια μικρή βόλτα, να φύγει λίγο το μυαλό. Ο στόχος ένα μοναστήρι κοντά στη Χαλκίδα Η Μονή Αγίου Γεωργίου ΑΡΜΑ. Κάτι είχα δει, κάπου είχα διαβάσει, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για μια «αυτοψία». Το διαδίχτυο με προμήθεψε με τις απαραίτητες πληροφορίες και παρ’ όλο που η διαδρομή δεν είχε καμιά ιδιαίτερη δυσκολία, το GPS ανέλαβε την καθοδήγηση.
Στη Χαλκίδα στρίψαμε δεξιά για Νότια Εύβοια και σε λίγο περάσαμε τη Νέα Λάμψακο και αφού περάσαμε το στεγνό ποτάμι μπήκαμε στο χωριό Βασιλικό. Μέσα στο χωριό στρίψαμε αριστερά με κατεύθυνση το χωριό Φύλλα, το χωριό του Μιαούλη. 
Πλησιάζοντας τα Φύλλα είδαμε ψηλά τα εντυπωσιακά ερείπια του κάστρου Καστέλι.
Ο δρόμος για το μοναστήρι περνάει έξω από το χωριό. Κινείται με αρκετές στροφές ανάμεσα σε ελαιώνες και αμπέλια. Σε λίγο οι καλλιέργειες δίνουν τη θέση τους στα πεύκα και φτάνουμε στο μοναστήρι που φαίνεται ξαφνικά σε μια στροφή, κρυμμένο καλά από «βέβηλα» μάτια. 
 
Μια όμορφη πύλη που πλαισιώνεται από κυπαρίσσια είναι η πρώτη εικόνα. Το μοναστήρι, που δεν υπάρχει τεκμηριωμένο έτος ίδρυσής του, έχει διατηρήσει μόνο το καθολικό από τα παλιά. Νέα κτίρια έχουν φτιαχτεί στη θέση των κατεστραμμένων. 
Και τα τελευταία χρόνια ένα εκτεταμένο πρόγραμμα αναστήλωσης προσπαθεί να αποκαταστήσει ότι μπορεί να σταθεί από τα παλιά κτίρια.
Δυστυχώς η πύλη ήταν κλειστή και δεν υπήρξε καμιά απόκριση στο καμπανάκι που χτύπησα. Γύρω όμως από τους κήπους υπήρχε ένας πρόχειρος, συρμάτινος φράχτης, ανοικτός. Έτσι μπήκα στον περίβολο. Ψυχή ζώσα πουθενά! Λείπανε; Κοιμόνταν; Ποιος ξέρει; Η ώρα ήταν μία το μεσημέρι. 
Το καθολικό δυστυχώς κλειστό. Έτσι περιορίστηκα σε φωτογραφίες του χώρου και του ναού απ’ έξω.
Πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Αυτή τη φορά όμως μπήκαμε στα Φύλλα και αφού περάσαμε το χωριό προχωρήσαμε προς τον Μύτικα, το χωριό πάνω από το οποίο είχαμε δει από μακριά δύο εντυπωσιακούς πύργους. 
Πρόκειται για μεσαιωνικά, αμυντικά κτίσματα των Λομβαρδών αρχόντων, που διατηρούνται σε πολύ καλή κατάσταση μέχρι σήμερα. Κάναμε λοιπόν μια στάση για φωτογραφίες και συνεχίσαμε μέχρι τη Νέα Λάμψακο. Η διαδρομή από τα Φύλλα μέχρι τον κεντρικό δρόμο είναι πολύ όμορφη.
Φτάσαμε λοιπόν στην παραλία στη Νέα Λάμψακο όπου υπάρχουν ουζερί και ψαροταβέρνες. 
Απέναντι είναι η νέα, κρεμαστή γέφυρα της Χαλκίδας αλλά και το εργοστάσιο τσιμέντων. 
Η παραλία είναι βραχώδης και η θάλασσα πολύ ρηχή γεμάτη φύκια. Ανάμεσα τους κάποιοι ψάχνουν για οστρακοειδή. 
 
Ένας τέτοιος «ψαράς» εκείνη την ώρα έψαχνε. Φάγαμε το ψαράκι μας, πληρώσαμε και φύγαμε για καφέ. 
 Πήγαμε στο Βασιλικό και στρίψαμε δεξιά για την παραλία Λευκαντί. Ένα όμορφο λιμανάκι και μια μεγάλη παραλία, αρκετά οργανωμένη. 
Έρημη και γαλήνια όμως.
Οι ομπρέλες χωρίς το κάλυμμα τους, σα σκελετοί, έκαναν το τοπίο ακόμα πιο μελαγχολικό. Ήταν όμως τόση η ηρεμία που γευτήκαμε στις πρώτες απογευματινές ώρες!! Κάναμε και ένα μικρό περίπατο κατά μήκος της παραλίας και μπήκαμε στο αυτοκίνητο. Λίγο πριν σουρουπώσει φτάσαμε στο σπίτι μας.
Ξεκουράστηκε το κορμί, ξεκουράστηκε ο νους, γέμισαν τα μάτια. Και ας μην καταφέραμε να ολοκληρώσουμε το στόχο μας. Μιαν άλλη φορά ίσως!!


Περισσότερες φωτογραφίες: http://picasaweb.google.gr/dimoshellas2/Evia9102010?authkey=Gv1sRgCIykxrSfjPixlAE#
1η δημοσίευση: http://www.travelchat.gr/forum/index.php/topic,4707.0.html 

Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011

Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011

Ελάφια στα Καμμένα της Πάρνηθας

18 Οκτωβρίου 2011

Αν και είχε γερή ψύχρα η λιακάδα ήταν πειρασμός. Έτσι η βόλτα στην Πάρνηθα ήταν ότι έπρεπε. Λίγο πριν φτάσουμε στα ερείπια του ΞΕΝΙΑ και την Αγία Τριάδα, εκεί που κάποτε ήταν γεμάτο έλατα και σήμερα αποκαΐδια είχαμε μια πολύ όμορφη συνάντηση. 
Ένα μικρό κοπάδι ελάφια!! Η ζωή μέσα στα καμμένα!!
Ένα μικρό βίντεο λοιπόν από αυτή την αναπάντεχη συνάντηση!
 Φωτογραφίες: https://picasaweb.google.com/118233007438359760926/Parnitha18102011





Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011

Τρεις μέρες στην Κύπρο για ένα συνέδριο

15-17 Μαρτίου 2000

 

«ΣΧΟΛΕΙΑ ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΑ ΜΕ ΤΗΝ UNESCO (ASPNET)
Το Δίκτυο Συνεργαζόμενων Σχολείων (ASPnet) ιδρύθηκε το 1953 και είναι ένα παγκόσμιο δίκτυο σε 177 χώρες με 8.000 περίπου εκπαιδευτικά ιδρύματα (συμπεριλαμβανομένων νηπιαγωγείων, σχολείων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας και ινστιτούτων επιμόρφωσης καθηγητών), τα οποία εργάζονται για την υποστήριξη της ποιοτικής εκπαίδευσης στην πράξη. Εντάσσεται στο μεγαλύτερο Πρόγραμμα της UNESCO «Εκπαίδευση για Όλους (EFA)» . (Από το http://www.unesco-hellas.gr/gr/3_2_2.htm


Το σχολείο που δούλευα ήταν ένα από αυτά τα σχολεία. Το 2000 επιλέχθηκε από το ΥΠΕΠΘ για να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στο ΚΓ' Παγκύπριο συμπόσιο εταιρικών σχολείων UNESCO που πραγματοποιήθηκε στη Λεμεσό της Κύπρου, στις 16 και 17 Μαρτίου 2000. Θέμα του ήταν «η ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ».Η αντιπροσωπία αποτελούνταν από 5 μαθητές της Γ΄ γυμνασίου και 2 συνοδούς καθηγητές.

Τετάρτη 15 Μαρτίου
Φύγαμε από την Αθήνα με την Ολυμπιακή και νωρίς το μεσημέρι, μετά από μια σύντομη και ήσυχη πτήση, προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο της Λάρνακας. Ο Γραμματέας των Κυπριακών εταιρικών σχολείων UNESCO μας υποδέχτηκε και φρόντισε για την μετάβαση μας στο ξενοδοχείο στη Λεμεσό. Τακτοποιηθήκαμε και μιας και η μέρα ήταν ελεύθερη και δική μας ξεκινήσαμε να γνωρίσουμε την πόλη. Κατεβήκαμε λοιπόν προς τη θάλασσα. Το πρώτο αξίοθέατο της πόλης εκεί είναι βέβαια το μεσαιωνικό της κάστρο. Μικρό, όμορφο και σε πολύ καλή κατάσταση, στεγάζει ένα μουσείο Μεσαιωνικής τέχνης και Ιστορίας, το οποίο και επισκεφθήκαμε. Πλούσιο σε ενδιαφέροντα εκθέματα και πολύ καλοφτιαγμένο αποτελεί ένα πραγματικό πανόραμα της μεσαιωνικής Κύπρου.

Στην ταράτσα του κτιρίου βγάλαμε μερικές φωτογραφίες με φόντο τα κτίρια της πόλης και κατεβήκαμε για τη συνέχεια.

Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2011

Άγραφες εικόνες!!


27-29 Δεκεμβρίου 2006
Είναι αρχές του Αυγούστου και μόλις γυρίσαμε από το μπάνιο. Κάνει πολύ ζέστη και η μέρα προμηνύεται ακόμα πιο ζεστή. Έφτιαξα ένα διπλό καφέ και κάθισα να διαβάσω. Δεν ξέρω γιατί μου ήρθαν στο νου δροσερές, χειμωνιάτικες ορεινές εικόνες. Ξέρω πολύ καλά την αδυναμία που έχω στα ορεινά τοπία και τις εικόνες εκεί ψηλά, αλλά το σημερινό δεν εξηγείται. Πρόκειται σίγουρα για διαστροφή!!! Ίσως φταίει η ζέστη και η ανάγκη για λίγη δροσιά.

Ήταν οι διακοπές των Χριστουγέννων του 2006. Είχαμε κανονίσει με το Χρήστο και τη Μίνα να πάμε αμέσως μετά τα Χριστούγεννα για ένα διήμερο στην Ευρυτανία και τα Άγραφα. Είχαμε κάνει Χριστούγεννα στην Αθήνα και δύο μέρες μετά ξεκινήσαμε. Είχαμε ραντεβού στη διασταύρωση της Αταλάντης μιας και αυτοί είχαν περάσει τις γιορτές εκεί. Στη Λαμία πήραμε το δρόμο για Καρπενήσι που πάει παράλληλα με τον Σπερχειό ποταμό. Το τοπίο όσο ανεβαίνουμε γίνεται όλο και πιο όμορφο. Αν και χειμωνιάτικο, με τα πλατύφυλλα να έχουν ρίξει τα φύλλα τους, είναι συναρπαστικό. Μετά τον Άγιο Γεώργιο Τυμφρηστού σταματήσαμε μαζί με πολλούς άλλους για φαΐ στο Χάνι Πανέτσου. Χιόνι βλέπαμε μόνο στο βάθος στο Βελούχι. Πίσω από το εστιατόριο, ο Σπερχειός κυλάει πεντακάθαρος και αρκετά ορμητικός. Δεν έχει όμως πολλά νερά. Ίσως ο χειμώνας δεν έχει δείξει ακόμα το πραγματικό του πρόσωπο. Αυτό που θα τροφοδοτήσει τα ποτάμια με τα νερά από τα χιόνια που λιώνουν.
Μετά το φαΐ συνεχίσαμε και περάσαμε από το χωριό Τυμφρηστός. Μόνο εκεί ήταν χιονισμένα αλλά ο δρόμος ήταν καθαρός
Κάναμε μια μικρή στάση για φωτογραφίες και συνεχίσαμε.

Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011

"....ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΤΑ ΑΛΟΓΑ ΟΤΑΝ ΓΕΡΑΣΟΥΝ"

Η ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ...ΧΑΝΙΩΤΗ "ΑΤΡΟΜΗΤΟΥ" ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΗΣ ΚΑΡΥΣΤΟΥ
27 Αυγούστου 2002

Στις 27 Αυγούστου 2002 στο λιμάνι της Καρύστου της Εύβοιας έγινα μάρτυρας της πολύωρης προσπάθειας διάλυσης του πολιού καϊκιού ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ από τα Χανιά,

Μια βδομάδα στο Νότιο Πήλιο



3-8 Αυγούστου 1993

Πέρασαν 7 χρόνια από το καλοκαίρι του 1986, όταν πήγα για πρώτη φορά στο Πήλιο. Τότε είχαμε περιοριστεί στα χωριά του Βορειανατολικού Πηλίου στις περιοχές της Ζαγοράς και της Τσαγκαράδας. Φυσικά οι εντυπώσεις από εκείνο το καλοκαίρι ήταν οι καλύτερες και ανυπομονούσα πότε θα έρθει και πάλι η ώρα για το Πήλιο. Έτσι όταν αποφασίσαμε φέτος να πάμε στη Χαλκιδική το θεωρήσαμε ευκαιρία να περάσουμε και μια εβδομάδα στο Πήλιο, στην επιστροφή από τα βόρεια.

Μακεδονία 1993


11 Ιουλίου-2 Αυγούστου 1993
1.   Γύρω από το βουνό των Θεών

Δευτέρα 12 Ιουλίου
Χθες πρωί-πρωί ξεκινήσαμε από την Αθήνα. Κάναμε μικρές στάσεις στο δρόμο για ξεκούραση και το μεσημέρι σταματήσαμε στα Τέμπη.
Είχαμε μαζί κολατσιό, κατεβήκαμε στην Αγία Παρασκευή και στην υπέροχη, παχιά σκιά των πλατανιών δίπλα στο τρεχούμενο νερό να φάμε κάτι. Ήταν ένα υπέροχο διάλειμμα.

Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2011

Αγγλία, Εκπαιδευτικό ταξίδι το 1999!


Ήταν τον Απρίλη του μακρινού 1999. Πάνω από τρεις μήνες σκληρής δουλειάς είχε σαν αποτέλεσμα το πρώτο ταξίδι με μαθητές στη Βρετανική Πρωτεύουσα. Τρεις καθηγητές (και ένας φίλος δάσκαλος) και 31 μαθητές 13-14 χρονών κάναμε εκείνο το εκπαιδευτικό ταξίδι στο Λονδίνο. Το θέμα μας ήταν η θάλασσα. Και ότι βέβαια έχει σχέση μ’ αυτήν. Ναυσιπλοΐα, ζωή, καιρικά φαινόμενα, τεχνολογία κ.ά. Φυσικά στο ταξίδι αυτό είδαμε και άλλα πολλά και επισκεφθήκαμε και αξιοθέατα και έξω από το Λονδίνο. Εν ολίγοις το ταξίδι εκείνο ήταν ανεπανάληπτο. 
Σκαλίζοντας προ ημερών τα χαρτιά μου βρήκα το κείμενο που είχα φτιάξει τότε, σαν απολογισμό για εκείνο το ταξίδι. Το κείμενο αυτό αποτελεί ξεχωριστό οδοιπορικό με πολλές λεπτομέρειες από τις επισκέψεις που κάναμε και σχετίζονταν με το θέμα μας. Το παραθέτω όπως το είχα γράψει τότε αφαιρώντας μόνο τα ονόματα που υπήρχαν.

5 Οκτωβρίου 2011

«Κύριε Κουκ, Κύριε Νεύτωνα, Κύριε Δαρβίνε, τι θα μας διδάξετε σήμερα;»
Ευρωπαϊκό Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα
13-20 Απριλίου 1999

1η Μέρα: Άφιξη και ξενάγηση
Ώρα 01.30 (άγρια μεσάνυχτα!) στο Ανατολικό Αεροδρόμιο άρχισαν να συγκεντρώνονται παιδιά και συνοδοί καθηγητές για το 8ήμερο εκπαιδευτικό ταξίδι στο Λονδίνο. Ένας υπάλληλος του τουριστικού γραφείου που μας οργάνωσε το ταξίδι, μας περίμενε να μας δώσει τα εισιτήρια και κάποια δωράκια. Δώσαμε τις αποσκευές, πήραμε τις θέσεις και ετοιμαστήκαμε για αναχώρηση. Φιλιά, αγκαλιές και κλάματα στο σκηνικό του αποχαιρετισμού. Περάσαμε τον έλεγχο των διαβατηρίων και περιμέναμε στην αίθουσα αναμονής την αναγγελία της πτήσης μας. Στις 04.05 το Airbus της Air 2000 άρχισε τη διαδικασία της απογείωσης. Μετά από ένα ωραίο ταξίδι 4 ωρών φτάσαμε στο Λονδίνο (06.00 τοπική ώρα) στο αεροδρόμιο Gatwick. Έλεγχος, παραλαβή των αποσκευών και έξοδος όπου μας περίμενε η ιδιοκτήτρια του ταξιδιωτικού γραφείου. Επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο και μετά από 1 ώρα αρχίσαμε να μπαίνουμε στο ευρύτερο Λονδίνο. Είναι πολύ γραφικό. Χαμηλά κτίρια με κεραμίδι, κήπους και τούβλο. Έχεις την αίσθηση ότι είναι επαρχιακή πόλη και σ' αυτό έχει συμβάλει το γεγονός ότι παλιά το σημερινό Λονδίνο ήταν μικρά χωριά που αναπτύχθηκαν και ενώθηκαν σ' ένα οικιστικό σύνολο. Μπαίνοντας στην πόλη είχαμε την πανοραμική ξενάγηση:
Κοινοβούλιο, Μπιγκ Μπεν, Αβαείο του Γουέστμίνστερ, Καθεδρικός του Αγ. Παύλου, Πύργος του Λονδίνου, Γέφυρα του Πύργου, Ανάκτορο του Μπάκιγχαμ (μικρό για τέτοια αυτοκρατορία), Τραφάλγκαρ Σκουέαρ, Πικαντίλυ Σέρκους κ.ά.

Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2011

ΟΠΟΥ ΓΗΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΣ - ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

 ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ ΤΟΥ 1ου ΕΠΑΛ & ΣΕΚ ΑΡΓΟΥΣ. ΕΝΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ.
ΑΦΗΓΗΣΗ: ΕΛΣΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ


Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2011

Κατέβα στη Μυλοκοπή, στη Σκαλωσιά Στραβά να βγεις!!!!

3 Ιουνίου 2008
Και εξηγούμαι. Μυλοκοπή, Σκαλωσιά και Στραβά δεν είναι τίποτα άλλο από τοπωνύμια και παραλίες πολύ κοντά στην Αθήνα. Μέχρι εχθές το μεσημέρι δεν τα είχα ακούσει ποτέ, όπως φαντάζομαι και η πλειοψηφία των Αθηναίων.
Όλα ξεκίνησαν όταν αποφασίσαμε να πάμε για το πρώτο μπάνιο της χρονιάς. Η πρόβλεψη της ΕΜΥ, που επαληθεύτηκε, δεν ήταν και πολύ αισιόδοξη. Συννεφιά και ένα αεράκι που τσίμπαγε. Έτσι η σχετικά χαμηλή θερμοκρασία δεν σε προδιέθετε για μπάνιο. Βόλτα λοιπόν και αν προέκυπτε διάθεση για μπάνιο κάναμε και καμιά βουτιά. Καθημερινή νωρίς το μεσημέρι, σε άδειους δρόμους αποφασίσαμε να πάμε κάπου κοντά αλλά και κάπως άγνωστα (για μένα τελείως). Η Μίνα, που συνήθως είναι αυτή που συστήνει τα μέρη στην παρέα θυμήθηκε που πριν από χρόνια πήγαν σε κάποιες άγνωστες και ερημικές παραλίες στο Στερεοελλαδίτικο κομμάτι του νομού Κορινθίας που βρέχεται από την ανατολική πλευρά του Κορινθιακού κόλπου, στην περιοχή της Περαχώρας Λουτρακίου. Το Touring του 2000 κατέβηκε από την βιβλιοθήκη και με αυτό πολύτιμο οδηγό ξεκινήσαμε.
Αθήνα, Λουτράκι και πήραμε το δρόμο για Περαχώρα και Λίμνη Ηραίου. Στη διασταύρωση της Περαχώρας στρίψαμε αριστερά για Λίμνη Ηραίου. Λίγο πιο κάτω πήραμε τον δεξιό ασφαλτόδρομο για  Σκαλωσιά και Στραβά (εμείς καλά αρμενίζαμε!!). Σύμφωνα με το πρόχειρο πρόγραμμα θα πηγαίναμε πρώτα στη Μυλοκοπή και μετά Σκαλωσιά και θα συνεχίζαμε. Περίπου 4 χμ. ασφάλτου έπρεπε να στρίψουμε αριστερά αλλά πινακίδα για Μυλοκοπή δεν είδαμε. Έτσι συνεχίσαμε, περάσαμε την ασφάλτινη διασταύρωση για Λάκκα Ζέζα και λίγο μετά στρίψαμε στην ασφάλτινη διασταύρωση που η πινακίδα έλεγε Σκαλωσιά. Η άσφαλτος φτάνει μέχρι το χωριό και σε μια διχάλα πήραμε την αριστερή χωμάτινη διαδρομή που έδειχνε η διφορούμενης κατεύθυνσης πινακίδα «προς παραλία».
Λιγότερο από 1 χμ φτάσαμε σε ένα σημείο πάνω ακριβώς από την πολύ όμορφη παραλία. Εκεί υπάρχει πινακίδα που προειδοποιεί τα απλά Ι.Χ. να μην κατέβουν τον πολύ άσχημο και πολύ απότομο κατήφορο. Υπάρχει σκάλα με 52 μεγάλα πλακόστρωτα πλατύσκαλα.

Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2011

Σέριφος, Σήμερα γάμος γίνεται …στο Μέγα το Λιβάδι!!!


28-30 Σεπτεμβρίου 2007

Έρχεται το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Σεπτεμβρίου του 2007 και έχουμε να πάμε στη Σέριφο για ένα γάμο. Ο ξάδερφός μας παντρεύεται την καλή του και παρ’ όλο που κανείς τους δεν είναι από εκεί αποφάσισαν να κάνουν το γάμο τους σε αυτό το Κυκλαδονήσι. Και τι καλά που το ’καμαν!!

Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2011

Πάτμος, τ’ Αϊ Γιάννη το νησί!!

9 Αυγούστου 2007

Αναμνήσεις

Πάνε 30 χρόνια από τότε που  υπηρετούσα τη μαμά Πατρίδα και πήρα τη μετάθεση: Στο ιστορικό Παρθένι της Λέρου. Βλέπεις δεν ήμουν καλό παιδί και δεν καθόμουνα στ’ αυγά μου. Ήταν Ιούλης και το γερό μελτέμι μου χάρισε άλλη μια μέρα στην Αθήνα και τη μοναδική εμπειρία της παράστασης του Θεάτρου Τέχνης στο Ηρώδειο με τους Ιππείς του Αριστοφάνη και τη μοναδική μουσική του Θεοδωράκη. Την άλλη μέρα όμως -μεσημεράκι ήτανε- μπήκα στο «σκυλοπνίχτη» που έκανε τότε τη γραμμή για Δωδεκάνησα και ξεκίνησα για το πρώτο μου ταξίδι στα νησιά (μόνο στην πατρίδα μου την Κρήτη είχα πάει κάποιες φορές μέχρι τότε). Το πρώτο νησί που πιάσαμε ήταν η Μύκονος. Ήταν ακόμα μέρα και εγώ στο κατάστρωμα, εντελώς άφωνος, με το στόμα ανοιχτό από τη μια να θαυμάζω της ομορφιά της χώρας μπροστά μου και από την άλλη να χαζεύω τις βάρκες που βγάζανε αυτούς που κατεβαίνανε και φέρνανε αυτούς που πήγαιναν για κάτω(πιο λίγοι αυτοί). Δεν μπορούσε τότε να εξυπηρετήσει το λιμάνι του νησιού μεγάλα (!!!!!!!!!!) πλοία. Γύρω στα μεσάνυχτα το επόμενο λιμάνι. Ένα όμορφο λιμάνι με ένα φωτισμένο καστρομονάστηρο στην κορυφή του λόφου. Πάτμος. Το νησί της Αποκάλυψης, του Άη Γιάννη του Θεολόγου! Άλλη ομορφιά και δαύτη που ξετυλίγονταν μπροστά στα άμαθα μάτια μου. Εκείνο το βράδυ υποσχέθηκα στον εαυτό μου να ξαναπάω μια μέρα και στα δύο νησιά. Πέρασαν δέκα χρόνια για να πάω στη Μύκονο ημερήσια από Τήνο και 27(!!) για να πάω και πάλι ημερήσια στην Πάτμο από τη Σάμο! Και στη Λέρο έταξα τον εαυτό μου να πάω αλλά πέρασαν 30 χρόνια και ακόμα το τάμα περιμένει!

Το ταξίδι

Πρωί της 9ης μέρας του Αυγούστου και στο Πυθαγόρειο της Σάμου
(βλ. http://disaki.blogspot.com/2011/10/blog-post_03.html ) μπαίνουμε για άλλη μια φορά στο ιπτάμενο δελφίνι που μετά από μια ώρα θα μας έφερνε στην Πάτμο. Δυο μέρες πριν κάναμε άλλη μιαν απόπειρα, το δελφίνι ξεκίνησε αλλά 15 λεπτά μετά τον απόπλου επιστρέψαμε λόγω βλάβης! Έτσι και εκείνη τη μέρα δεν ήμουν και πολύ αισιόδοξος ότι θα φτάναμε στην Πάτμο. Και όμως όλα πήγαν καλά και γύρω στις 9.30 πραγματοποιούσα την υπόσχεση που είχα δώσει στον εαυτό μου τότε. Η πρώτη εικόνα εντελώς διαφορετική από εκείνη της Σάμου.

Μια γουλιά γλυκό Σαμιώτικο κρασί!!

26 Ιουλίου – 12 Αυγούστου 2007

«Σε ένα ορθογώνιο τρίγωνο, το τετράγωνο της υποτείνουσας ισούται με το άθροισμα των τετραγώνων των δύο κάθετων πλευρών»
Τι δουλειά έχει το Πυθαγόρειο θεώρημα σε μια ταξιδιωτική ιστορία; Καμιά, εκτός και αν μιλάμε για το νησί του Πυθαγόρα. Την καταπράσινη Σάμο!
Για τη Σάμο λοιπόν η ιστορία μας.
Πέρασαν τέσσερα χρόνια που ταξιδέψαμε ανατολικά, εκεί που η θάλασσα χωρίζει τον τόπο αυτόν από τη γειτονική Τουρκία αλλά απέχει μόνο όσο «η φωνή ενός πετεινού». Στο πιο κοντινό στα Μικρασιατικά παράλια νησί μας, την πανέμορφη «Κυρά των αμπελιών», τον τόπο που κάνει το πιο γλυκό κρασί και βγάζει τα πιο γερά μαθηματικά μυαλά!!
Η πρόσκληση των φίλων μας Χρήστου και Μίνας να επισκεφτούμε το νησί της δεύτερης, εκκρεμούσε χρόνια τώρα. Αλλά όπως για όλα τα πράγματα έπρεπε να έρθει η ώρα της αποδοχής της.


Στο Φιόρο του Λεβάντε!


20-27 Αυγούστου 2008


Μέρα 1η
Ο Αύγουστος έφτανε στο τέλος του. Πέρασε και της Παναγίας με τις γιορτές και τα πανηγύρια και τα πάντα άρχισαν να μυρίζουν επιστροφή και φθινόπωρο. Με την παρέα μας είχαμε κανονίσει μια εβδομάδα στη Ζάκυνθο, το πανέμορφο Φιόρο Του Λεβάντε. Το νησί των μεγάλων ποιητών Κάλβου και Σολωμού αλλά και του Ξενόπουλου. Το νησί της καντάδας, της Αρέκιας, της «ομιλίας», του μαντολάτου, του μπουγαρινιού και της Καρέτα Καρέτα.

Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2011

Πάτρα και Harley Davidson!!

22-23 Μαΐου 2010
Το τριήμερο του Αγ. Πνεύματος του 2010, βρέθηκα στην Πάτρα. Τις μέρες αυτές εκεί γινόταν η μεγάλη συγκέντρωση των απανταχού «Χαρλεάδων» με την επωνυμία Super Rally 2010, Harley Davidson Club. Δεν ήξερα τίποτα γι αυτό το γεγονός και μου έκανε εντύπωση ότι είδαμε πολλές Harley Davidson στο δρόμο προς την Πάτρα. Μπαίνοντας στην πόλη το μποτιλιάρισμα ήταν κάτι που δε είχα ξαναδεί στην πόλη αυτή. Και φυσικά αυτό που κυριαρχούσε ήταν οι χιλιάδες Harley Davidson από όλη την Ευρώπη.
Όπου και αν πήγαινες και όπου και να στεκόσουν στην Πάτρα αυτές τις μέρες όλο και κάποιες δεκάδες μηχανές θα πέρναγαν ή θα ήταν παρκαρισμένες δίπλα σου. Το Σάββατο το μεσημέρι πέρασαν και τη γέφυρα στην προσπάθεια για μια θέση στο βιβλίο Γκίνες. Δεν ξέρω αν το πέτυχαν. 
Εμείς ήμασταν σε μια καφετέρια απέναντι από τη γέφυρα. 
Κόσμος, μηχανές και ελικόπτερα παντού. Το ίδιο απόγευμα μέσα στην πόλη ο χαμός. Επιδείξεις και συναυλίες στην Πλατεία Γεωργίου, 
εκατοντάδες μηχανές αραγμένες στο σταθμό του τρένου στο λιμάνι και στην παρακείμενη πλατεία και πολλές άλλες να πηγαινοέρχονται παντού. Και την Κυριακή χιλιάδες μηχανόβιοι απολάμβαναν τη λιακάδα παντού στην πόλη.
Πάω πολύ συχνά στην Πάτρα. Ήταν μια Πάτρα που δεν είχα δει ποτέ πριν. Κάτι το ξεχωριστό. Από αυτό το τριήμερο παραθέτω μερικές φωτογραφίες, κυρίως με μοτοσικλέτες.







Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...