Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2010

Αρχιμηνιά κι Αρχιχρονιά!!

Καλή Χρονιά!!!!

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟ ΔΙΣΚΑΚΙ 78 ΣΤΡΟΦΩΝ ΤΟΥ 1935 ΑΠΟ ΤΗΝ COLUMBIΑ-ΑΦΟΙ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΙ
(ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΕΘΑ ΕΥΤΥΧΕΣ ΤΟ ΝΕΟΝ ΕΤΟΣ 1935-ΑΦΟΙ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΙ)


Σάββατο 25 Δεκεμβρίου 2010

ΑΝΩ ΑΥΣΤΡΙΑ, Βόρεια του Δούναβη!!

Στην Κ. Ευρώπη πάνω σε 4 ρόδες-Μέρος 3ο-Αυστρία
(2ο Οδικό ταξίδι στην Ευρώπη)  


28 Ιουλίου 2008
Στην επιστροφή μας από Βερολίνο προς Βενετία και από εκεί Πάτρα και Αθήνα, μείναμε για 3 βράδια στη Νότια Βοημία της Τσεχίας.
Πολύ κοντά στα σύνορα με την Αυστρία το είχαμε επιλέξει για να πάμε μια μέρα να δούμε και κάτι από Αυστρία. Έτσι η τελευταία μέρα στην Κεντρική Ευρώπη είχε κάτι από αυτή τη χώρα!
Ξεκινήσαμε το πρωί προς τα Τσεχοαυστριακά σύνορα που είναι πολύ κοντά. Ένα πλάτεμα του δρόμου κάποτε φιλοξενούσε στο άδειο σήμερα οίκημα, τις συνοριακές εγκαταστάσεις. Αυτό με την ελεύθερη διέλευση από χώρα σε χώρα δεν μπορώ ακόμα να το συνηθίσω. Όχι ότι δεν μου αρέσει. Ίσα-ίσα!
Αυτό που μας έκανε αμέσως εντύπωση, περνώντας τα σύνορα είναι ότι ενώ το τοπίο παραμένει το ίδιο, στην Αυστρία είναι πιο «τακτοποιημένο»!! Στην Τσεχία είναι πιο «άγριο». Στην Αυστρία, οι άκρες των δρόμων είναι καθαρισμένες από χορτάρια, υπάρχουν ειδικές βάσεις σε τακτά διαστήματα στις οποίες στοιβάζονται ξύλα και όπου δεν έχει δέντρα υπάρχει καλοκουρεμένο γκαζόν!! Όλα στη θέση τους!!! Ήταν πολύ έντονη αυτή η εικόνα στα μάτια μας.
Μετά από περίπου 15 χμ. περάσαμε από την πόλη Freistadt. Περάσαμε ακριβώς έξω από το τείχος που περιβάλει την παλιά πόλη και μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Ο προορισμός όμως ήταν η πόλη Linz, γύρω στα 40 χμ πιο νότια, όπου και φτάσαμε μια ώρα μετά. Αφήσαμε το αυτοκίνητο και αρχίσαμε να περπατάμε προς την παλιά πόλη. Η πρώτη εντύπωση ήταν ότι πρόκειται για μια πόλη που όμοιά της δεν είχαμε ξαναδεί.
Μια πόλη «ανάλαφρη».

Διαμάντια στη …. Νότια Βοημία!!

Στην Κ. Ευρώπη πάνω σε 4 ρόδες-Μέρος 2ο-Τσεχία
(2ο Οδικό ταξίδι στην Ευρώπη)
 

Μέρος Α΄
Rozmberg nad Vltavou - Cesky Krumlov
26-27 Ιουλίου 2008


Ο Ιούλιος του 2008 έφτανε στο τέλος του και για μας άρχιζε η επιστροφή από τη Γερμανία. (http://disaki.blogspot.com/2011/09/4-1.html και http://disaki.blogspot.com/2011/09/4-1_30.html) Οι υπόλοιποι της παρέας θα συνέχιζαν και έτσι για τις επόμενες πέντε μέρες θα ήμασταν μόνοι. Η διαδρομή της επιστροφής περιλάμβανε ένα τριήμερο στην Τσεχία και πιο συγκεκριμένα στη Νότια Βοημία.
Ξεκινήσαμε αρκετά νωρίς το πρωί από το Βερολίνο και κινηθήκαμε νοτιοανατολικά προς την περιοχή της Δρέσδης, την οποία παρακάμψαμε και συνεχίσαμε για τα σύνορα (ας πούμε σύνορα!!! Ένα εγκαταλελειμμένο φυλάκιο όλο κι όλο!) Στο πρώτο βενζινάδικο στην Τσεχία σταματήσαμε για λίγο συνάλλαγμα και τη βινιέτα που είναι απαραίτητη για να κυκλοφορήσει ένα αυτοκίνητο στους τσέχικους δρόμους. Τώρα πια είχαμε τελείως νότια κατεύθυνση. Το τοπίο καταπληκτικό. Πράσινο, πολύ πράσινο και λοφώδες. Όχι αυτό το άχαρο επίπεδο. Ο δρόμος μόνο για λίγο στην αρχή αυτοκινητόδρομος και μετά αν και έλεγε εθνική ήταν κάτι σαν καλός επαρχιακός. Μια λωρίδα ανά κατεύθυνση χωρίς νησίδα αλλά ευτυχώς χωρίς πολύ κίνηση. Έτσι αναγκαστικά τα χιλιόμετρα δε φεύγουνε. Σε λίγο μπαίνουμε στην Πράγα. Όχι βέβαια στο κέντρο αλλά στα προάστια. Ο πειρασμός μεγάλος! Δεν έχουμε πάει ποτέ στην τσέχικη πρωτεύουσα και είναι ένας προορισμός που τον σκεφτόμαστε αλλά για περισσότερες μέρες. Τα εισιτήρια του πλοίου από Βενετία είναι συγκεκριμένα και έτσι κλείνουμε τα αυτιά στις σειρήνες και προχωράμε. Έλα όμως που κάνουμε λάθος και βρισκόμαστε στο προάστιο Zbraslav, λες και η πόλη δεν το έβαζε κάτω και ήθελε ακόμα να μας σαγηνέψει. Τελικά τα καταφέρνουμε να πάρουμε πάλι το δρόμο για το νότο. Το τοπίο συνεχίζει να είναι πολύ όμορφο.
Λίγο πριν φτάσουμε στην Πράγα είχαμε συναντήσει για πρώτη φορά τον Μολδάβα (Vltava στα τσέχικα) πριν αυτός συναντηθεί με τον μεγάλο Έλβα (τον είχαμε βρει και αυτόν κοντά στη Δρέσδη) και μαζί να ταξιδέψουν για να ενωθούν με τα κρύα νερά της Βαλτικής. Στην περιοχή της Πράγας περάσαμε από κάποιες γέφυρες πάνω από το ποτάμι και από εκεί και μετά το είχαμε πολύ συχνά δίπλα μας. Πλησιάζοντας το νότο άρχισε να βρέχει. Ευτυχώς όχι για πολύ. Απόγευμα πια και αφού έχουμε χωθεί για τα καλά στα πυκνά δάση της Νότιας Βοημίας, βρίσκουμε ξανά τον Μολδάβα, μικρό σχετικά ποτάμι αυτή τη φορά αλλά αρκετά ορμητικό. Σαν το μικρό παιδί! Είμαστε στις αρχές του και δεν έχει γίνει ακόμα το μεγάλο, ήρεμο και γκρίζο ποτάμι του βορρά. Στις έξι και μισή το απόγευμα, μετά από οκτώμισι ώρες δρόμο φτάσαμε στο Rozmberg nad Vltavou, το χωριό πάνω στον Μολδάβα που θα μέναμε.
Η πανσιόν που είχαμε κλείσει πανέμορφη. Πάνω στο ποτάμι και με ησυχία, ιδανική για ξεκούραση και ηρεμία.

Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2010

Μόναχο, μικρή βόλτα στη Χριστουγεννιάτικη Marienplatz.


16 Δεκεμβρίου 2008, ώρα 8.00 το πρωί. Ο ήχος των τροχών που ακούμπησαν στο διάδρομο του αεροδρομίου του Μονάχου ακούστηκε τη στιγμή που φάνηκε ο διάδρομος!! Πρώτη φορά έβλεπα τέτοια ομίχλη. (Η σύγκριση αναπόφευκτη. Ποιο αεροσκάφος θα προσγειωνόταν σε Ελληνικό αεροδρόμιο με τέτοιες συνθήκες; Δεν ξέρω αλλά προβληματίζομαι.)

Damen und Herren, Herzlich Willkommen in Munchen. Κυρίες και Κύριοι Καλώς Ήλθατε στο Μόναχο! Το Α320 της Lufthansa μόλις είχε φτάσει και εμείς είχαμε στη διάθεση μας περίπου έξι ώρες μέχρι το δεύτερο μέρος του ταξιδιού μας για Κρακοβία που ήταν και ο τελικός μας προορισμός. Οι βαλίτσες είχαν φορτωθεί για Κρακοβία και εμείς γρήγορα-γρήγορα βγήκαμε από το αεροδρόμιο και από το Σιδηροδρομικό Σταθμό πήραμε το S8 για το κέντρο της πόλης. Σε όλη τη διαδρομή το τοπίο χιονισμένο. Λευκά Χριστούγεννα στον ορίζοντα!! Κατεβήκαμε μετά από 40΄ δύο στάσεις πριν τον Κεντρικό Σιδηροδρομικό Σταθμό στη στάση Marienplatz. Ήταν νωρίς το πρωί και τα μαγαζιά μόλις είχαν αρχίσει να ανοίγουν. 



Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010

Στη Στερεά..…της Πελοπόννησος!!!

4 Δεκεμβρίου 2010

Όπως είναι γνωστό ο νομός Κορινθίας, αν και νομός της Πελοποννήσου έχει στην «επικράτειά» του και όλίγον από Στερεά Ελλάδα. Γι αυτό το κομμάτι θα πούμε σήμερα.
Η σημερινή Σαββατιάτικη βόλτα μας είχε πολλά. Ήταν κοντά στην Αθήνα, είχε πολύ πράσινο, είχε λίμνη, είχε αρχαιολογικό χώρο, είχε και ένα φάρο(!). Είχε και νόστιμο ψάρι και στο τέλος είχε και καφέ πίσω από το τζάμι να χαζεύουμε τη θάλασσα απ’ έξω που φουρτούνιασε ξαφνικά και μας έδειξε το χειμωνιάτικο πρόσωπό της.
Βόλτα λοιπόν στο Ηραίον, τη Λίμνη Βουλιαγμένης και στο τέλος Λουτράκι. Όσο κοινότυπη βόλτα και αν ακούγεται, για εμάς ήταν μια βόλτα που μας έφερε για πρώτη φορά να γνωρίσουμε ένα σπουδαίο αρχαιολογικό χώρο και ένα όμορφο, «άγριο» τοπίο με ένα ανθρώπινο έργο του 19ου αιώνα.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Με τους φίλους μας Χρήστο και Μίνα ξεκινήσαμε για Λουτράκι. Περάσαμε χωρίς να σταματήσουμε συνεχίζοντας για Περαχώρα και Λίμνη Βουλιαγμένης. Βρισκόμαστε στη χερσόνησο Αγρίλαος, στον κόλπο Αλκυονίδων Νήσων Ακολουθώντας τη βόρεια πλευρά αυτής της ιδιόμορφης λίμνης-λιμνοθάλασσας, που στη νότια πλευρά της επικοινωνεί με τη θάλασσα του Κορινθιακού από ένα πολύ στενό άνοιγμα, στρίψαμε δεξιά ακολουθώντας αυτή τη φορά τις πινακίδες για τον Αρχαιολογικό χώρο του Ηραίου. Σε λίγο φτάναμε στο ακρωτήριο Μελαγκάβι ή Ηραίον.
Εκεί τελειώνει ο δρόμος και πρέπει να αφήσεις το αυτοκίνητο.

Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010

Εις το βουνό ψηλά εκεί…….!

Στα ορεινά της δυτικής Κορινθίας

23 Οκτωβρίου 2010

 
Δεν έχει περάσει ούτε μια ώρα και από τη θάλασσα βρισκόμαστε μέσα στην ομίχλη, στα έλατα, στα 1300 μέτρα υψόμετρο! Α! ρε Ελλάδα με τις απίστευτες εναλλαγές σου!

Ξεκινήσαμε από την Αθήνα με καιρό λίγο χειμωνιάτικο, λίγο φθινοπωρινό. Οι θερμοκρασίες από 15 μέχρι 20 βαθμούς. Ο ήλιος να παίζει παιχνιδάκια με τα σύννεφα. Και η διάθεση να παίζει από καλή έως άριστη. Στο CD player Ιταλικά (από παλιά μας συντροφεύουν στα ταξίδια μας) και εμπρός για το ραντεβού μας. Από την προηγουμένη κανονισμένο, είναι στο χωριό Δερβένι της Κορινθίας. Προορισμός μας η ορεινή Δυτική Κορινθία: Εβροστίνα, Παναγιά του Βράχου και Λίμνη Δόξα.
Όπως θα έλεγε και ένας ποιητής εκ του προχείρου:
-Ω! του βράχου Παναγιά, «Δόξα» νάχει η ομορφιά!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010

Αρχαιολογικό Μουσείο Βραυρώνας

21 Νοεμβρίου 2010



Ο καιρός σήμερα της Παναγίας, αν και κοντεύει τέλος Νοεμβρίου δε λέει να συμβαδίσει με το ημερολόγιο. Και τα μυαλά μας όμως μας τα ξεσηκώνει για έξω. Που να κάτσει κανείς μέσα με τέτοια λιακάδα. Έτσι είπαμε σήμερα να πάμε στη Βραυρώνα, σε ένα από τα σημαντικότερα ιερά της Αρχαίας Αττικής. 

Η Βραυρώνα βρίσκεται στην ανατολική πλευρά της Αττικής, νότια της Αρτέμιδος (Λούτσα) και βόρεια του Πόρτο Ράφτη. Ο αρχαιολογικός χώρος και το μουσείο βρίσκονται πολύ κοντά στη θάλασσα, σε μια περιοχή που ο χείμαρρος Ερασίνος δημιουργεί βάλτους και έτσι έχει πολλές προσχώσεις. Στο Ιερό αυτό λατρευόταν η Άρτεμις, θεά του κυνηγιού, της φύσης αλλά και της ευτοκίας, καθώς και η Ιφιγένεια, η οποία επιστρέφοντας από την Ταυρίδα όπου την είχε μεταφέρει η Θεά έγινε Ιέρεια εκεί (αυτή είναι η κατά Ευριπίδη εκδοχή του μύθου). 
Έχουμε περάσει απ' έξω πάρα πολλές φορές αλλά δεν τα καταφέραμε να πάμε ποτέ. Έτσι λοιπόν ξεκινήσαμε. Σκοπός μας να πάμε πρώτα στο Αρχαιολογικό Μουσείο και μετά στον Αρχαιολογικό Χώρο. Το Μουσείο αποδείχτηκε ανέλπιστα ενδιαφέρον και μας πήρε πάνω από μια ώρα. Έχει ευρήματα από τις ανασκαφές του Ιερού και της γύρω περιοχής αλλά και μια αίθουσα με υπέροχα ευρήματα από ανασκαφές σε περιοχές της νοτιοανατολικής Αττικής. Έκαιγε ο ήλιος και έτσι αφήσαμε τον αρχαιολογικό χώρο για μια άλλη φορά, που θα έχει συννεφιά. 
Μετά το μουσείο πήγαμε για φαΐ στην παραλία της Νέας Λούτσας, μεταξύ Λούτσας, Βραυρώνας. Αρκετοί ήταν αυτοί που κάνανε μπάνιο (!!!). Κάτσαμε για φαΐ δίπλα στο κύμα αλλά το φαΐ ήταν από μέτριο έως κάκιστο. Μας αποζημίωσε όμως το τοπίο. Απογευματάκι πια γυρίσαμε στο σπίτι μας. Για άλλη μια φορά γεμάτοι και περήφανοι για τα σπουδαία έργα αυτών που ζήσανε αιώνες πριν σ' αυτόν τον τόπο και μεγαλούργησαν!!!


Στοίχιση  στο  κέντρο



Περισσότερες φωτογραφίες:
http://picasaweb.google.com/dimoshellas2/Vravron21112010#
Περισσότερες πληροφορίες:
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CF%81%CE%B1%CF%85%CF%81%CF%8E%CE%BD%CE%B1
http://hellas.teipir.gr/prefectures/greek/Attikis/Brabrona.htm



Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010

Οδηγώντας στην 111!!!

13 Νοεμβρίου 2010


Υπάρχει και στην Ελλάδα ένας δρόμος που είναι ακόμα γνωστός από έναν αριθμό. Πρόκειται για την 111. Βρίσκεται στην Πελοπόννησο και είναι ορεινός δρόμος. Είναι ο δρόμος που ενώνει την Πάτρα με την Τρίπολη. Έχει περίπου 175 χιλιόμετρα μήκος και φτιάχτηκε από την ΜΟΜΑ κυρίως στη διάρκεια της δικτατορίας. Ξεκινάει από την Πάτρα, ανηφορίζει έχοντας στα αριστερά (ανατολικά) το Παναχαϊκό, κυκλώνει από τα δυτικά και τα νότια τον Ερύμανθο, αρχίζει να κατηφορίζει και περνώντας ανάμεσα από τον Χελμό και το Μαίναλο φτάνει στην πρωτεύουσα της Αρκαδίας, την ιστορική Τριπολιτσά!
Το δρόμο αυτό τον έχουμε κάνει αρκετές φορές τα τελευταία 30 χρόνια, κυρίως όμως το πρώτο κομμάτι του από την Πάτρα μέχρι την Ερυμάνθεια και το Σταυροδρόμι και το τελευταίο από τη διασταύρωση για Κλειτορία (Μαζέϊκα) μέχρι Τρίπολη. Έχουν περάσει όμως πάνω από 20 χρόνια που κάναμε όλη τη διαδρομή για τελευταία φορά.
Το Σάββατο, μετά από μια ωραία συνάντηση με φίλους στην Πάτρα το προηγούμενο βράδυ, ξεκινήσαμε μια παρέα 8 άτομα για τα ορεινά σύνορα Αχαΐας – Ηλείας.

Πέμπτη 18 Νοεμβρίου 2010

Μάλτα



4-7 Ιανουαρίου 2002
Παρασκευή 4 Ιανουαρίου 2002.
Στην Αθήνα χιονίζει από βραδύς και το έχει στρώσει για τα καλά. Ο δρόμος γλιστράει και οδηγώ με την ψυχή στο στόμα για το αεροδρόμιο. Ευτυχώς είναι ακόμα ανοικτό. Την άλλη μέρα έκλεισε. Με φοβερή χιονοθύελλα φτάνουμε, παρκάρω και μπαίνουμε μέσα. Αργά το πρωί χωρίς σοβαρή καθυστέρηση απογειωνόμαστε.
Δύο μήνες εξοντωτικής δουλειάς και η προοπτική ενός ακόμα εξοντωτικού διμήνου δεν αφήνουν περιθώρια για δισταγμούς. ΑΠΟΔΡΑΣΗ! Στην τσέπη δεν υπάρχει μία αλλά πληρώνουμε με πιστωτική κάρτα. Ελπίζω ότι θα τα φέρουμε βόλτα. Οι τράπεζες δεν αστειεύονται! Η απόφαση για το ταξίδι πάρθηκε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Προορισμός κοντινός και οικονομικός. ΜΑΛΤΑ!
Δύο ώρες πτήση και φτάνουμε στο νησί των ιπποτών στην καρδιά της Μεσογείου. Ένα μικρό κράτος με μεγάλη, τεράστια ιστορία. Από τις παλαιότερες του πλανήτη. Φτιάχνανε μεγαλιθικούς ναούς αιώνες πριν οι Αιγύπτιοι τις πυραμίδες!

Το 'Άγιο Φως" της Ανάστασης

Μεγάλο Σάββατο 26 Απριλίου 2003
Μεγάλο Σάββατο, δέκα και μισή το βράδυ. Άνθρωποι, ντυμένοι με τα καλά τους είναι μαζεμένοι στο λιμάνι της Καρύστου στη νότια Εύβοια. Είναι φανερό ότι κάτι περιμένουν. Σε λίγο κάποια καΐκια με τα φώτα αναμμένα και μερικές ψαρόβαρκες, ξεκινούν και ανοίγονται στη θάλασσα.
Οι άνθρωποι που περιμένουν αρχίζουν να δείχνουν προς τον κάβο. Μόλις φάνηκε πίσω του ένα καΐκι. Ένα καΐκι κατάφωτο! Τα καΐκια και οι βάρκες που έφυγαν πάνε να το προϋπαντήσουν. Όλα μαζί πλησιάζουν. Την ίδια ώρα εμφανίζεται από τη μεριά του Άη Νικόλα μια πομπή. Μπροστά τα παπαδοπαίδια με σταυρούς, θυμιατά και εξαπτέρυγα. Και πίσω οι ιερείς.
Το καΐκι πλησιάζει και σε αυτά που το συνοδεύουν ανάβουν κόκκινες δάδες καπνού και βεγγαλικά. Μπαίνοντας στο λιμάνι τα αραγμένα πλεούμενα κορνάρουν καλωσορίζοντάς το. Στην προβλήτα παπάδες και ψάλτες ψάλλουν. Έφτασε το «Άγιον Φως»! Πάνω στο καΐκι ένας ιερέας κρατάει το φαναράκι με το Άγιο Φως που πήγαν να παραλάβουν στο λιμάνι της Ραφήνας. Το καΐκι δένει, ο επικεφαλής ιερέας παραλαμβάνει το Άγιο Φως και η πομπή ξεκινάει για τον Ναό. Την ίδια ώρα οι καμπάνες χτυπούν καλωσορίζοντάς το και αυτές και καλώντας τους πιστούς στη λειτουργία της Ανάστασης.
Σε λίγο θα ακουστεί το «Δεύτε Λάβετε Φως» και χιλιάδες κεριά θα φωτίσουν την πλατεία γύρω από την εκκλησία και το «Χριστός Ανέστη» μάταια θα προσπαθεί να ακουστεί εν μέσω χιλιάδων κροτίδων και βεγγαλικών που θα κάνουν τη νύχτα μέρα.
Χρόνια Πολλά! Και του χρόνου!

Περισσότερες φωτογραφίες: https://picasaweb.google.com/112333101407674010719/Karystos2642003 



Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2010

Στη γη που γέννησε τους Έλληνες!!

 5 Νοεμβρίου 2010


«…..και τότε αυτοί άρχισαν να ρίχνουν πέτρες πίσω από την πλάτη τους. Κάθε πέτρα που έριχνε ο Δευκαλίων και ένας άντρας, κάθε πέτρα που έριχνε η Πύρρα και μια γυναίκα. Έτσι γεννήθηκε το γένος των Ηρώων Πρώτος απ’ όλους ο Έλληνας, ο γενάρχης των Ελλήνων».
Αυτά και άλλα πολλά έγιναν σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία στην ευρύτερη περιοχή του Παρνασσού. Στην ανατολική πλευρά του μάλιστα, πάνω από το χωριό Άγιος Βλάσιος υπάρχουν τα ερείπια της αρχαίας πόλης Πανοπεύς, όπου, πάλι σύμφωνα με τη μυθολογία, από το νερό του κοντινού χειμάρρου και το χώμα της περιοχής, ο Προμηθέας, πατέρας του Δευκαλίωνα, έφτιαξε τον πρώτο άνθρωπο.
Κοιτίδα των ανθρώπων λοιπόν, και γενέθλια γη των Ελλήνων η περιοχή που διαλέξαμε να επισκεφτούμε। Μέρη από τα οποία είχαμε περάσει ή επισκεφτεί παλαιότερα που όμως έχουν κάποια ενδιαφέροντα να δει κανείς που καιρό τώρα θέλαμε.

Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2010

Ραβέννα, το Βυζάντιο στην Ιταλία!!


20 Αυγούστου 2009

-Ξύπνα έχουμε πολύ δρόμο. Δεν πρέπει να καθυστερούμε. Έχουμε 650 χιλιόμετρα μπροστά μας!
Δρόμο! Και τι δρόμο. Μερικοί από τους καλύτερους αυτοκινητόδρομους της Ευρώπης να απλώνονται για σένα ανάμεσα σε κοιλάδες, ψηλά βουνά και πεδιάδες. Το αυτοκίνητο να τρέχει ελεύθερο για να διασχίσει την απόσταση από τον Μέλανα Δρυμό στη Γερμανία μέχρι την Ίμολα της Ιταλίας. Μοναδική απιστία το σνομπάρισμα για άλλη μια φορά του μήκους 12 χιλιομέτρων τούνελ της διάβασης του Σαν Γκοντάρ στην Ελβετία. Μα όταν έχεις ένα τόσο μαγευτικό τοπίο στα 2100 μέτρα υψόμετρο είναι να χώνεσαι σε τρύπες;
Διαλέξαμε την Ίμολα για να μείνουμε 2 νύχτες στην επιστροφή για την Ελλάδα, για δύο λόγους. Είναι σε απόσταση «ασφαλείας» από το λιμάνι αναχώρησής μας, την Ανκόνα και είναι κοντά σε ένα από τα σπουδαιότερα αξιοθέατα του Παγκόσμιου Πολιτισμού. Τη Ραβέννα και τα ψηφιδωτά της.

ΓΙΑΝΝΕΝΑ, από πέτρα και νερό!!

27-30 Δεκεμβρίου 2009


Υπάρχει ένας τόπος φτιαγμένος από πέτρα και νερό. Το νερό αλλού στέκεται και φτιάχνει λίμνες και αλλού τρέχει και σμιλεύει την πέτρα φτιάχνοντας απαράμιλλα «έργα τέχνης»!
Χιλιάδες χρόνια πριν ο άνθρωπος έφτασε, άγνωστο από πού και πως, σε τούτο τον τόπο. Άντλησε από τη μάνα Γη χρησμούς, έχτισε κτίρια γύρω από τη λίμνη, που με το διάβα των καιρών έγιναν μια όμορφη πολιτεία με μεγάλη και πολυτάραχη ιστορία, στο νησί μέσα στη λίμνη όρθωσε μοναστήρια, ιστορώντας τα με άγιους της χριστιανοσύνης αλλά και της αρχαιότητας και στα φαράγγια που σμίλεψε το τρεχούμενο νερό έστησε πέτρινα γεφύρια να δρασκελά το ορμητικό ρέμα! Γεφύρια που στέκουν σε δυο, τρία ή και περισσότερα πόδια, δρασκελώντας με τη σειρά τους τον καιρό!
Γιάννενα!! Μια πόλη, ένας ολόκληρος τόπος!


ΑΜΦΙΑΡΕΙΟ ΩΡΩΠΟΥ

३0 Οκτωβρίου 2010

Πέρασαν 31χρόνια από εκείνο το Νοέμβρη που με φίλους πήγαμε να γνωρίσουμε ένα αρχαιολογικό χώρο που πρώτη φορά άκουγα το όνομά του।

ΑΜΦΙΑΡΕΙΟ!

Γιατί έφτιαξα αυτό το ιστολόγιο;



Είμαι αυτό που θα 'λεγα ένας ταπεινός "συλλέκτης εικόνων". Εικόνων για όλες τις αισθήσεις. Και τη "συλλογή" μου την εμπλουτίζω συνέχεια με διάβασμα, μουσική και κυρίως ΤΑΞΙΔΙΑ.
Αυτό που λάτρεψα και λατρεύω όσο δεν παίρνει, είναι να ταξιδεύω! Έφτιαξα λοιπόν αυτό το ιστολόγιο για να μοιράζομαι με φίλους κάποιες από τις εμπειρίες μου από τα ταξίδια, και να λέω κάποια πράγματα για βιβλία που διάβασα και μου αρέσανε ή μουσικές που άκουσα και με "ταξιδέψανε". Ελπίζω να μπορώ να το εμπλουτίζω και να έχω έτσι τη χαρά
να μοιράζομαι τη "συλλογή" μου!!!!


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...